Komin heim

Elskulegu dömurnar mínar,

Ég er að eldast! :-) Ég fann það þegar ég flaug yfir landið okkar í gærkveldi og sólin var að setjast, ísinn hjúpaði stóran hluta og sandur mest allt hitt...en grænir skörulegir grastopparnir hreyktu sér glaðir og nutu útsýnisins, engin tré að flækjast fyrir þeim...- já þá fann ég hvernig mitt lekkera dömuhjarta hrærðist og væntumþykjan flæddi útí æðarnar og ég hugsaði að þetta væri landið mitt, fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna tindar... svei mér þá hvað ég var heppin að hafa hvíta blúnduvasaklútinn minn við hendina. Já elskulegar, við erum heppnar að fjallkonan er dama og við höfum erft þessi eðalbornu dömugen í gegnum margar kynslóðir kvenna sem hafa virkilega þurft að strita til þess að við getum haft það svona gott.

En hvað það er alltaf gott að koma heim í rúmið sitt mjúka. Ég var nú samt virkilega ánægð með ferðina. Við unnum mikið og afrekuðum helling, áttum svo góðan dag í London. Æðislegar búðirnar og tískan er eitthvað svo gasalega lekker og dömuleg núna, mig langar bara í allt mögulegt. Verð að taka til í fataskápunum og gefa í Rauða Krossinn svo það komist fyrir einhver ný dress sem ég rekst örugglega á fljótlega og alltaf er ég að sjá eitthvað nýtt og ilmandi dömulegt.

Við Kata vinkona fórum svo á Eyrarbakka í dag og hittum Rauða-Krosskonurnar og við undirbjuggum markaðinn um helgina. Þetta verður svo skemmtilegt og gamaldags allt saman. Við erum strax farin að tala um haustmarkað og uppskeruhátíð líka..haustskipið kemur! Hljómar spennandi. Pabbi er langt kominn með sitt eldri borgara verkefni og við kynnum það líka.

Við höfum verið að skoða þetta í öðrum löndum og þar er allt önnur hugmyndafræði í gangi en hér varðandi eldri borgara. Fólk heldur sínu eins lengi og það getur og vill og þó það njóti þjónustu er það ekki skikkað til að setja inn tekjurnar sínar og fá svo skammtaða vasapeninga, 50.000 á mánuði. Fólk heldur áfram að vera einstaklingar þó það eldist og getur borgað fyrir sig og valið fyrir sig. Það er til dæmis alveg hræðilegt að hjón séu aðskilin bara vegna þess að þau eru orðin gömul og annað þarf að fara á hjúkrunarheimili en hitt ekki. Þetta gerðist nú bara hér útí bæ hjá dömu sem ég kannast við, að maðurinn hennar var sendur austur á Kirkjubæjarklaustur en hún er heima. Ekki með bílpróf og getur aldrei hitt manninn sinn sem hún hefur verið gift í 53 ár og þau hafa aldrei sofið án hvors annars nema eina nótt sem hann fór í hrotumeðferð á Vífilstaðaspítala fyrir 10 árum eða svo! Þvílík ekkisen hörmung.

Aldraðir eiga að vera áfram hluti af samfélaginu og virkir eftir því sem þeir kjósa sjálfir. Það er ótrúlegt að koma inn á elliheimili hér og sjá meðferðina á gömlu fólki. Allt í einu eru þau orðin vistmenn! Vistmenn , hræðilegt orð og minnir á nauðunagvist! Þau fá ekki einu sinni að ráða því hvort þau vilji vera með öðrum í herbergi eða hvernig herbergið þeirra er hvað þá heldur að ráða því hvað er í matinn eða hvort þau vilja fá sér í staupinu eða reykja.

Við verðum að gera okkur grein fyrir því að margir flytja að heiman því þeir þurfa meira öryggi eða umönnun en það þarf að vera þannig að aldraðir geti skapað sér sitt umhverfi sjálfir, flytji með sér minningar og tengsl sem hafa orðið til á æviferlinum og haldið sínu munstri að mestu leyti. Dvöl á stofnun hefur oft neikvæð áhrif á heilsufar fólksins okkar, ekki afþví að það sé verið ótuktarlegt við það, nei öðru nær. Það bara fær oft svo mikla þjónustu og forræðishyggjan er svo mikil að það hættir að þurfa að lifa sjálfstætt eða hugsa og taka ákvarðanir. Og það er hættulegt heilsunni að vera skilinn frá sínum nánustu á gamals aldri! Ég ætla rétt að vona að við dömurnar getum breytt þessu! Nú eru margar lekkerar konur í pólitíkinni og þær láta örugglega gott af sér leiða þessar elskur ef ég þekki þær rétt.

Jæja elskurnar mínar.

Ég lenti í smábrauðáti í dag og nokkrar súkkulaðirúsínur hrutu óvart niður í hálsinn... en á morgun er kominn nýr dagur og sporin sem ég steig í nótt, fyrnast fljótt

Höldum okkur á hollustulínunni og einblínum á allt það góða í okkar fari og annarra

Nætínæt leidís

a