Sagan um móðuspegilinn

Var að lesa svo skemmtilega sögu sem ég verð að deila með ykkur.

Hef verið að lesa bækurnar hans Echard Tolle og hann talar um að spegla sig í öðru fólki og sjá sig í öðrum og muna að við erum öll hluti af sömu heild? Horfa á fólk án fordóma, án þess að láta okkar fyrirfram ákveðnu skoðanir gára vatnið...eða setja móðu á spegilinn. Þannig getum við séð okkur og lært að elska bæði okkur og aðra sem eru hluti af þessu öllu stóra klukkuverki sem við erum þátttakendur í. 

Sagan sem ég var að lesa er um svipað efni og kemur frá Tolteka indíanum í S- Mexíkó.

Það var fyrir þrjú þúsund árum að lærlingur bjó með meisturum sínum í fjallaborg í Mexíkó...hann átti svoldið bágt því hann var ekki sammála öllu sem hann lærði. Hann fann í hjarta sínu að það hlaut að vera eitthvað meira...

Eitt sinn sá hann sjálfan sig fyrir utan sinn eigin sofandi líkama. Hann gekk út úr hellinum þar sem hann svaf á nóttu hins nýja tungls og horfði uppí stjörnubjartan himininn og sá þar milljónir stjarna. Þá gerðist eitthvað innra með honum sem umbreytti öllu lífi hans. Hann leit á hendur sínar, hann fann fyrir líkama sínum og heyrði sína eigin rödd segja: ,, Ég er skapaður úr ljósi, ég er skapaður úr stjörnum."   Hann leit aftur til stjarnanna og skildi að það eru ekki stjörnurnar sem skapa ljósið, heldur öfugt, það er ljósið sem skapar stjörnurnar.

Allt er skapað úr ljósi og rýmið á milli er ekki tómt. Allt sem er lifandi er hluti af einni og sömu verunni. Ljósið er einnig lifandi og felur í sér skilaboð til lífsins og það býr yfir allri vitneskju sem til er.   Hin mannlega skynjun er aðeins ljós að skynja ljós. Efnið er spegill- allt er spegill sem endurvarpar ljósi, skapar myndbirtingar- og heim HILLINGA, eða DRAUM sem er alveg eins og MÓÐA sem hylur fyrir okkur hver við erum í raun og veru...

Við erum í raun og veru kærleikur, tært ljós...   Þessi nýi skilningur umbreytti lífi hans. Þegar hann vissi hvað hann var í raun og veru fór hann að sjá aðrar manneskjur á nýjan hátt og allt annað sem tilheyrði náttúrunni og varð dolfallinn yfir því sem hann sá. Hann upplifði sjálfan sig í öllu- í manneskjum, í dýrum, trjám, vatni, rigningu, skýjum og í jarðveginum.   Á þessum örfáu andartökum skildi hann allt. Hann varð mjög glaður og hjarta hans fylltist friði. Hann gat varla beðið eftir að segja fólkinu sínu hvað hann hefði uppgötvað. En það voru ekki til nein orð til að útskýra þessa upplifun. Hann reyndi en fólkinu var fyrirmunað að skilja hann....

Það sá að maðurinn hafði breyst, að einhverri ólýsanlegri birtu stafaði af augum hans og rödd. Það tók eftir því að hann dæmdi ekki lengur allt og alla.... Hann var ekki lengur eins og hinir...   Hann skildi alla fullkomlega en enginn skildi hann... Hann áttaði sig á því að hann var spegill fyrir hitt fólkið sem hann gat séð sjálfan sig speglast í. Allir eru speglar sagði hann...Hann sá sig speglast í öllum speglum en enginn sá sjálfan sig í honum. Hann skildi að alla var að dreyma,- en án MEÐVITUNDAR,- án vitneskju um hverjir þeir væru í raun og veru...   Þeir gátu ekki séð sig í honum vegna þess að það var móða á milli þeirra. Og þessi móða varð til vegna TÚLKUNAR OKKAR Á ÞEIM MYNDUM SEM VIÐ SJÁUM ÚR LJÓSINU....hinum sameiginlega draumi eða hugarástandi mannkynsins.  

Honum varð ljóst að hann yrði að æfa sig daglega og muna hver hann væri svo hann gleymdi ekki sýnum sínum og því sem hann hafði lært. Hann kallaði því sjálfan sig Móðuspegilinn til þess að hann myndi alltaf að: HIÐ EFNISLEGA ER SPEGILL OG MÓÐAN Á MILLI ER ÞAÐ SEM HYLUR FYRIR OKKUR ÞEKKINGUNA UM HVER VIÐ ERUM...   Hann sagði: Ég er Móðuspegillinn því ég er að horfa á sjálfan mig í ykkur öllum en við þekkjum ekki hvert annað vegna móðunnar sem er á milli okkar.   Þessi móða er draumurinn/táknin sem við tökum okkur/ skilningurinn sem við erfum hugsunarlaust frá forfeðrum okkar og samfélagi og hvernig við túlkum þau...  

Þetta er algjör snilld! Það er svo skrítið að það er sama hvað ég les þessa dagana... Allt virðist benda mér sömu leið...kærleikurinn mun gera yður frjálsa....allt sem kemur upp og er erfitt hjá mér í daglegu lífi...ef ég hugleiði áður en ég tala og horfi á verkefnin með kærleika..þá leysist allt! Verð samt stöðugt að vera vakandi og æfa mig.   Það er svo góð æfing að prófa sjálfan sig og spegla í öðru fólki...Athuga hvort það er nokkuð að setjast móða á nýju kærleiksgleraugun...:-)

Kærleiksknús

a

Búddismi og önnur austræn trúarbrögð

Ég var svo heppin að komast í kynni við yndislegan kennara sem lánaði mér fullt af bókum um Búddisma. Ég hef sérstaklega lesið mikið um víetnamska munkinn Hanh og verið að æfa mig í því að vera vakandi og vera meðvituð um mikilvægi þess að vera í núinu. Hanh segir að það sú 4 grundvallaratriði sem sé gott að hafa í huga til að byrja með og setur fram :

1. Are You Sure? Er skynjun þín rétt? Túlkar þú það sem þú sérð eins og það er eða dregur þú ályktun útfrá þeim táknum sem þú hefur lært af samfélaginu sem þú býrð í? Tekur sem dæmi að fólk gangi fram á kaðal en sjái snák... Þess vegna er gott að spyrja sig þessarar spurningar ef hjartað fer að hamast...Hafa hugrekki til að spyrja líka spurninga og til að biðja um það sem maður raunverulega vill. Hafa samskipti við aðra svo skýr að ekki komi til misskilnings eða sárinda vegna þess að þú haldir að einhver viti hvað þú ert að hugsa eða hafir ætlast til.

2. What Am I doing? Ertu á staðnum? Ef þú ert að ganga úti, eins og hann kennir okkur í Walking Meditation, ertu þá á staðnum með fulla meðvitund eða ertu að hugsa eitthvað annað? Er hugur þinn kyrr eða er hann fiðrildi sem er alltaf að hugsa um það sem hann á eftir að gera eða það sem hann var að gera? Ef þú ert til dæmis að vaska upp, ertu að njóta þess að finna volgt vatnið leika um hendur þínar, finna innri ró og fullnægju í því að vera þarna akkúrat núna og vera að gera þitt besta hverjar sem kringumstæðurnar eru þannig að þú þurfir aldrei að iðrast þess að hafa ekki gert eða sagt eitthvað annað en þú gerðir...

 

3. Hello, habit energy. Það er ótal margt sem við erum föst í að gera þó okkur líki það ekki. Við lærum ákveðna hegðun og fangelsum okkur sjálf í  henni. Við fáum jákvæð eða neikvæð viðbrögð í uppeldinu og smátt og smátt lærum við hvernig á að bregðast við, hvernig á að tala og hegða sér við ákveðnar aðstæður. Við tökum upp hegðun og viðbrögð foreldra okkar þó okkur líki það alls ekki. Við verðum að vera á varðbergi og þroska okkur og breyta þannig að okkur líði vel og séum sátt við þá persónu sem við erum. Skoðanir annarra og gjörðir ættu ekki að hafa áhrif á okkur eða valda okkur vanlíðan.

4. Bodichichitta. Mind of love and compassion. Hann hvetur okkur til þess að æfa okkur í kærleika og samkennd með öllu sem lifir. Sjá Búddhann í öllum mannverum, Búddhi eða Guð er kærleikurinn í öllu og ef við æfum okkur í því að horfa á allt og alla með kærleika er erfitt að ala á reiði, öfund eða afbrýðisemi. Ef einhver ræðst á þig með reiðiorðum er gott að reyna að halda í kærleikann, horfa á viðkomandi og segja við sjálfan sig í huganum...ég elska þig , þú ert kærleiksvera!

 

Þetta er örugglega erfitt en ekki veitir okkur af að æfa okkur í samkennd og elsku til náungans. Öll trúarbrögð eiga það sameiginlegt að boða kærleika. Hvað sagði ekki Jesús: ,, Kærleikurinn mun gera yður frjálsa." Og Gullna reglan: Allt sem þér viljið að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra. Einhvers staðar las ég að það væri einmitt það sem gerðist...ef þú hugsar fallega til annarra munu þær hugsanir koma til þín. Allt fer í hringi og skilar sér heim að lokum.

Það er líka eitt af því sem Hanh segir að við eigum að gera. Vera flekklaus í orði, tala fallega til fólks og í kærleika og sannleika. Nota ekki orð til að breiða út óhróður um aðra og segja aðeins það sem við meinum. Annað sem hann egir að við eigum að æfa okkur í er virk hlustun. Að vera á staðnum og gefa fólki tíma. Hlusta í einlægni og gefa af okkur þannig það dýrmætasta sem við eigum ; tíma fyrir þá sem þurfa á okkur að halda.

Held svo áfram að lesa....